Epeydir bir şey okurken bu kadar sıkılmamıştım sanırım, aşırı sıkıldım. Başı sonu belli, fazlasıyla öngörülebilir, bilgelik diye son derece sığ laflarla doldurulmuş, fena halde yavan bir metin Sosuke Natsukawa’nın Kitapları Kurtaran Kedi’si. Fakat bence sorun bu kitabın yetişkin kitabı olarak basılmış olmasında. 12-16 yaş aralığında olsam muhtemelen çok tatlı bulurdum ve okuma şevkim katmerlenirdi, ama 37 yaşında okuyunca ne dili, ne hikayesi, ne mesajı bana hitap etti.
Şöyle: İçe dönük bir lise öğrencisi olan Rintaro Natsuki, birlikte yaşadığı ve şehrin kıyısında küçük bir kitabevinin sahibi olan dedesinin ölümünden sonra yalnız kalıyor. Dedesinden kalan Natsuki Kitabevi’nde boşvermiş şekilde takılırken konuşan bir kedi beliriyor ve kendisini kitapları kurtarmak üzere çeşitli maceralara davet ediyor. Türlü labirentlere giriyorlar ve buralarda kitaplara kötülük eden kimi insanlar tanıyıp onları konuşarak ikna ediyor ve kitaplara yaklaşımlarını değiştiriyorlar. Bu esnada karakterimiz içe dönüklüğünden ve kabuğundan da biraz kurtuluyor, büyüyor, olgunlaşıyor filan.
Fikir bence kötü değil ama sahiden maksimum 16 yaş için yazılmış kitap. Kitaplara kötülük eden insanlara neler söyleyeceğini ilk andan tahmin edebiliyor insan, zira söylediği süslü ve derinlikli gözüken lafların hepsi fena halde sığ. Ama muhatapları lafları çok zekice bulup kendilerinden utanıyorlar filan… Büyüme hikayesi boyutu katılmış olması güzel olsa da o kısım da çok tahmin edilebilir ilerlediği için metni derinleştirmiyor hiçbir şekilde. Kedi zaten çok üstünkörü yazılmış, böyle başrolde olan bir kedinin çok daha iyi anlatılması gerekirdi kanımca.
Başlarken hafif ve çerez bir metin okuyacağımı tahmin ediyordum tabii ama bu kadarını da beklemiyordum. Hiç olmadı maalesef. 16 yaş altı çocuğu olanlar bir baksınlar bu kitaba diyerek bitireyim.
