“Olgun aşkı, ham olanından ayıran da budur: Her açıdan daha çok yeğlenir olgun aşk, her insanın doğasında iyinin de kötünün de bulunduğu bilincini taşır, idealleştirmeyi reddeder, kıskançlıktan, maçoluktan ve aşırı tutkudan uzak, cinsel boyutu da olan bir arkadaşlık biçimidir, hoştur, huzur doludur ve karşılıklıdır. Olgunlaşmamış aşk ise (yaşla bir ilgisi yoktur) idealleştirme ile hayal kırıklığı arasında gidip gelir, haz ve güzellik ölümcül bir bunaltıya dönüşebilir, insanın aradığı çözümü sonunda bulduğu duygusuyla, boşlukta kalma hissi at başı gider.”
(Buraları aktarırken kafamda vaktiyle çok dinlediğim Jason Mraz şarkısı çalıyor, ne güzel histir çünkü şu: “Lucky I’m in love with my best friend!”)
Alain de Botton’un 23 yaşındayken kaleme aldığı ilk kitabı “Aşk Üzerine”, 23 yaşında yazılacak kitap değil hakikaten. 23 yaşındayken aşka dair bildiklerimi düşünüyorum da, şu kitaptakilerin 20’de biri etmez. Vallahi saygılar Alain amca.
Bir aşkın doğuşu ve ölüşünü anlatıyor Alain de Botton, uçakta tanışıp aşık olan anlatıcımız ve Chloe’nin ilişkisini dinliyoruz, ancak anlatıcımız aşka dair yazılmış felsefi metinlerden de bolca besleniyor, onlara referanslar vererek öyküyü zenginleştiriyor. Zaten kitap neredeyse aşka dair teorik bir inceleme gibi bölüm bölüm yazılmış, aşkın tüm evrelerini bu öykü üzerinden inceliyor, bir nevi aşkı yapısöküme uğratıyor de Botton.
Ve ne iyi ediyor. Hayatta aşık olmuş olup da şu kitabı yüzünde tanıdık bir gülümsemeyle okumayacak kimse yoktur bence. Elbette her aşk böyle değil ama bir yandan da her aşk böyle – dünyanın en biricik hissettiren duygusunun zaman zaman gerçek bir klişeler öbeği olduğunu hatırlattı bu kitap bana.
Neyi seviyoruz, nasıl, neden seviyoruz ve tam da o sevdiğimiz şeyler nasıl aşkın sonunu getiriyor, öyle güzel anlatmış ki yazar. Her aşkın sonunun başlangıcında gizli olduğu sırrını kucağımıza bırakmış güzelce.
Ben çok sevdim kısacası. Arz ederim!
