Aşkın ve Savaşın Gündüz ve Geceleri

Galeano’nun “kendi belleğimle bir tür sohbet” diye nitelendirdiği “Aşkın ve Savaşın Gündüz ve Geceleri”, sanki Latin Amerika’nın Kesik Damarları’nın daha kişisel bir devam kitabı gibi. Yine kıta diktatörlüklerinin dehşetine ve çoğu pek hüzünlü, kimi ise umutlu insan hikayelerine tanık oluyoruz Galeano’nun gözünden. 70’li yıllarda ağırlıklı olarak Latin Amerika’da gördüğü, dinlediği, parçası olduğu büyük olayları ve sıradan insan hikâyelerini harmanlayıp anlatıyor yazar. Küçük okuma parçalarından oluşan kitap bana yine ve maalesef memleketimizi düşündürdü. “Peki ya görünmez kafesler? Korkunun tutsaklarından hangi resmi raporda ya da muhalefet bildirisinde bahsedilir? İşini kaybetme korkusu, iş bulamama korkusu, konuşma korkusu, dinlenme korkusu, okuma korkusu. Sessizlik ülkesinde, sırf bakışlarındaki ışıltı yüzünden bir insan kendini toplama kampında bulabilir. Bir memuru işten çıkarmaya gerek yoktur; yargı kararı olmaksızın işten atılabileceğini ve kimsenin ona asla iş vermeyeceğini bilmesi yeterlidir. Her vatandaş bizzat kendi davranış ve sözlerini sansürleyen bir mekanizmaya dönüştüğü anda sansür, gerçeğe karşı zafer kazanmış demektir.”